Iedere provincie kent zijn Habtamu de Hoop. In gesprek met Nasrdin Dchar over echte Brabanders
12 april 2024
Naar aanleiding van uitspraken van Johan Derksen over kamerlid Habtamu de Hoop laait de discussie op hoe een Fries er eigenlijk uit hoort te zien. En een wrange constatering maar iedere provincie kent zijn Habtamu. In deze podcast een gesprek met steracteur Nasrdin Dchar, geboren in Steenbergen, over wie je bent en hoe sommige anderen je zien.
Nasrdin Dchar, foto Romy Treebusch
In de podcast Ik ben een fokking Brabander, kunde gij da zien? vertelt Nasrdin Dchar, geboren en getogen in Steenbergen, over zijn wortels in een ander land; wat hem maakt tot een trotse Brabander met een rijke achtergrond. Zonder veel twijfel waar zijn hart ligt want hij is "net zo Brabants als Frank Lammers."
Maar zijn rijke achtergrond leidt tot confronterende situaties. "Dat er hele nare dingen worden geroepen die zelfs ik gewoon persoonlijk kan nemen. Over het dragen van een hoofddoek. Mijn moeder draagt een hoofddoek, weet je. Die woont ook gewoon in Steenbergen. Maar ja, dan is het 'ja, maar dit gaat niet over ons'. Dat is natuurlijk heel gek, heel dubbel. Over wie gaat het dan?"
Het toont het schurende ongemak hoe mensen met een meer gevarieerde herkomst - maar geworteld in Brabant (of in Friesland of waar dan ook in Nederland) - gemakkelijk en op een lacherige manier worden gezegd als 'niet van hier'. Terwijl deze mensen zich tot in hun diepste vezels Brabants of Fries voelen.
Dchar vertelt in de podcast hoe door het veranderende politieke landschap sommige politieke partijen angst voor anderen aanwakkeren. "Mensen die hulpbehoevend zijn, die hun leven hebben achtergelaten om hier hopelijk verwelkomd te worden en hopelijk een plek krijgen om hun leven voor te zetten, om weer iets van hun leven te maken. En dat die bijvoorbeeld al geen kans krijgen vanuit angst. Daar gaat het allemaal om. Allemaal angst werd er letterlijk geïnjecteerd in de samenleving. Dat is pijnlijk en kwalijk ook.”
En we plaatsen dit verhaal in historisch context en kijken naar waar die angst om de Brabantse cultuur te verliezen vandaan komt. Zo vreesde Brabantia Nostra, een beweging uit de vorige eeuw, dat noordelijke Nederlanders de rivieren zouden oversteken en het Brabantse karakter zouden aantasten. Met intenties als "op te komen voor het Brabantse volk (...) om daardoor het Brabantse volksleven voor ongewenste invloeden te vrijwaren."
Angst voor anderen
Waar we nu glimlachen om het feit dat vorige eeuw met vrees werd gekeken naar 'die Hollanders’ worden we nu bang gemaakt voor die ‘anderen’. Ongeacht het feit dat zij Brabanders zijn.
