Eén van de huizen in Beers die bij de overstroming van januari 1920 geïsoleerd raakten, was de ‘Hiersenhof’ van de familie De Quaij. Daar overleed in de vroege morgen van vrijdag 16 januari Emmanuel de Quaij, pastoor van Druten. Door de watersnood duurde het weken, voordat de overledene bijgezet kon worden in het familiegraf.
Emmanuel Jacques Caspard de Quaij was al negen maanden ziek. Bij zijn overlijden beseften zijn familieleden dat bijzetting in het familiegraf op het kerkhof in Beers onder de huidige omstandigheden voorlopig onmogelijk zou zijn. Men bestelde daarom een solide eikenhouten lijkkist met een loden binnenkist.
De binnenkist moest per trein uit Nijmegen komen, maar dat viel nog niet mee, doordat de spoordijk tussen Katwijk en Cuijk was doorgebroken. Toch stond de kist op de afgesproken datum, dinsdag 20 januari, klaar bij de Gebroeders Ebben in Cuijk om verscheept te worden.
Letterlijk, want een boot was op dat moment het meest geëigende transportmiddel tussen Cuijk en Beers. Eigenaar Piet Derks zat aan het roer, en Hannes en Gerard Derks Jz. trokken aan de riemen, terwijl Jan Ebben als passagier meevoer. Het werd een barre tocht van zo’n drie kwartier met een straffe zuidwester voor de boeg en af en toe regen.
Bij de molen van Wagemans werd de provinciale weg overgestoken, waarna men doorvoer naar de Hiersenhof. Daar baden familieleden en buren gezamenlijk rondom de opgebaarde priester, voordat deze werd gekist. Vervolgens tilden enkele mannen de kist op en brachten deze naar de boot, die met de kop in de gang lag. Ook een volgboot was in gereedheid gebracht; Caspard de Quaij en Jan en Bert Derks namen erin plaats.
Intussen was de wind gedraaid naar het noordwesten en aangewakkerd tot stormkracht. Opnieuw hadden de roeiers de wind tegen en ook de invallende duisternis speelde hun parten. Bewoners van het buurtschap Vianen zetten een petroleumlamp voor het raam ter oriëntatie. Bij de bomen van de Hapseweg kwam roerganger Piet Derks toch nog bijna in de problemen.
Uiteindelijk naderden de boten het dorp - de verlichte kerkramen waren al te zien. Plotseling liep de lijkboot aan de grond, op een plaats waar het onmogelijk was met de kist aan land te komen. Besloten werd om het dorp heen te varen. Via de Hapseweg, de molen van Wagemans en de provinciale weg arriveerden de boten bij de Lindenseweg, die tot voor de kerk kon worden gevolgd.
In het kerkportaal verrichtte pater F. Blessing de absoute en vervolgens werd de kist overgebracht naar de sacristie. Pas weken later zou de pastoor van Druten ter aarde worden besteld.
Emmanuel Jacques Caspard de Quaij was al negen maanden ziek. Bij zijn overlijden beseften zijn familieleden dat bijzetting in het familiegraf op het kerkhof in Beers onder de huidige omstandigheden voorlopig onmogelijk zou zijn. Men bestelde daarom een solide eikenhouten lijkkist met een loden binnenkist.
Letterlijk, want een boot was op dat moment het meest geëigende transportmiddel tussen Cuijk en Beers. Eigenaar Piet Derks zat aan het roer, en Hannes en Gerard Derks Jz. trokken aan de riemen, terwijl Jan Ebben als passagier meevoer. Het werd een barre tocht van zo’n drie kwartier met een straffe zuidwester voor de boeg en af en toe regen.
Intussen was de wind gedraaid naar het noordwesten en aangewakkerd tot stormkracht. Opnieuw hadden de roeiers de wind tegen en ook de invallende duisternis speelde hun parten. Bewoners van het buurtschap Vianen zetten een petroleumlamp voor het raam ter oriëntatie. Bij de bomen van de Hapseweg kwam roerganger Piet Derks toch nog bijna in de problemen.
