Mijn naam is Ann Stanneveld en ik ben geboren in de psychiatrische inrichting Vrederust te Bergen op Zoom, op 18 februari 1953. Mijn moeder was daar patiënte en de psychiater vond het verstandig dat een baby bij de moeder bleef. Dat is minder bijzonder dan het misschien wel klinkt, het gebeurde vaker, zowel op Vrederust als in andere inrichtingen.
Mijn moeder kon natuurlijk niet de hele verzorging van mij op zich nemen. Gelukkig waren er ook nog zuster Knöps en zuster Van der Linde, respectievelijk het hoofd en het waarnemend hoofd van paviljoen 4 waar mijn moeder verbleef. Mijn moeder werd vanzelfsprekend zoveel mogelijk bij mijn opvoeding betrokken. Intussen waren er nog meer dames die het leuk vonden (en het ook konden) om zo’n beetje als kindermeisje op te treden. De belangrijkste van hen was Rietje Wagenaar-van Riet, die heel veel met me gewandeld heeft en me eindeloos heeft voorgelezen en met me gespeeld.
Nu ik zestig wordt, wil ik graag een boek schrijven over mijn jeugd op Vrederust. Niet de officiële geschiedenis met de officiële gebeurtenissen. Dat is al gedaan door J.J.A.M. Gorisse in het boek Van idealen en mensenwerk : Vrederust 1904-1997 (al is er nog best wel wat aan te merken op dat boek). Ik denk meer aan het verhaal van een psychiatrisch ziekenhuis in persoonlijke verhalen en foto’s van het personeel. Ik hoop dan ook dat er nog mensen zijn die mij een verhaal of verhalen willen leveren. Of dat lukt, weet ik niet, want veel mensen zijn al ver op leeftijd en het neemt veel meer tijd dan ik in mijn eerste enthousiasme dacht om iedereen te spreken en foto’s te scannen.
Verhalen moeten soms gecontroleerd worden met gegevens uit de archieven of de jaarverslagen. Jaarverslagen… ik dacht altijd dat dat saaie opsommingen waren van cijfertjes. Totdat ik in 2011 tien ingebonden jaarverslagen kreeg, over de jaren 1934-1943. Dat bleek zeer interessante lectuur met veel wetenswaardigheden: wie in welk paviljoen hoofd was, wat er allemaal was geschilderd, zelfs hoeveel stoelen er geschilderd waren; welke groentes er gekweekt waren en hoeveel kilo de oogst daarvan bedroeg; hoeveel varkens er waren en hoeveel er geslacht waren en zo ook wat betreft de koeien; natuurlijk ook hoeveel melk die gegeven hadden. Er waren zelfs voorbeelden van de menu’s die geserveerd werden. (Kan iemand mij vertellen wat suikerkool is?)
Via de website van het BHIC kan ik de komende tijd wat stukjes laten zien die ik heb geschreven aan de hand van mijn eigen foto’s en die van tante Nel (zuster Knöps) en tante Linde (zuster Van de Linde) en uit mijn eigen herinneringen en hun verhalen van vroeger. Ik hoop dat mensen die dit lezen en ooit op Vrederust gewerkt hebben, geïnspireerd raken en ook hun verhaal zullen vertellen.
Aartje Versteeg-Stout
zei op 20 juni 2013 om 18:52
Ben benieuwd of het boek van J.J.A.M. Gorisse: van idealen en mensenwerk Vrederust 1904-1997 nog te verkrijgen is. Met vriendelijke groet, Aartje Versteeg-Stout
Ina moerman Voogt
zei op 29 maart 2014 om 19:39
Ik heb maar kort op vrederust gewerkt op Pav 5 Bij zuster kool zuster Knops is een nicht van mijn moeder het was in 1963 ik zocht naar zuster kool Lammers en Nel Knops met puntjes wat leuk dat er iets van te lezen was .
Ina moerman Voogt
zei op 29 maart 2014 om 19:41
Ik was op zoek naar Nel Knops
janus van der Zande
zei op 21 mei 2014 om 21:18
Wordt het levenswerk van Ann Stanneveld nog door iemand overgenomen naar haar overlijden?
A.C.Versteeg-Stout
zei op 6 december 2015 om 22:36
Beste mevr Ann Stanneveld, is het boek van J.J.A.M. Gorisse: van idealen en mensenwerk Vrederust nog te verkrijgen
Gerrit boers
zei op 3 februari 2019 om 16:32
Gerrit Boers
Marilou Nillesen
bhiczei op 4 februari 2019 om 14:04
Dag Gerrit, wilde je iets doorgeven? Kennelijk is er iets niet helemaal goed gegaan maar zeg maar wat je boodschap is, en dan kunnen we dat eenvoudig herstellen hoor.
Angelique van Santbergen
zei op 23 februari 2020 om 10:00
Wat jammer om in de reacties te lezen dat Ann Stanneveld is overleden. Is er iemand die haar werk over heeft genomen? Weet iemand waar ik jaarverslagen van Vrederust kan terugvinden? Mijn opa is van ongeveer 5 februari-24 februari 1953 opgenomen geweest en daar overleden, maar niet daar begraven. Patiëntendossiers zijn er niet, maar wellicht nog een personeelslid dat zich wat kan herinneren over die periode of mijn opa: Johan Dubbelman uit Lage Zwaluwe (hij was loco burgemeester en overspannen geraakt als gevolg van de watersnood)
Marilou Nillesen
bhiczei op 26 februari 2020 om 20:04
Hallo Angelique, het is inderdaad verdrietig te horen dat Ann Stanneveld is overleden. Bij ons is niet bekend of en wie haar werk heeft overgenomen, maar hopelijk meldt diegene zich hier?
Ik kan me voorstellen dat het voor jou heel belangrijk is om op die manier mee te weten te komen over je opa. Hopelijk horen we hier meer!
Mijn moeder kon natuurlijk niet de hele verzorging van mij op zich nemen. Gelukkig waren er ook nog zuster Knöps en zuster Van der Linde, respectievelijk het hoofd en het waarnemend hoofd van paviljoen 4 waar mijn moeder verbleef. Mijn moeder werd vanzelfsprekend zoveel mogelijk bij mijn opvoeding betrokken. Intussen waren er nog meer dames die het leuk vonden (en het ook konden) om zo’n beetje als kindermeisje op te treden. De belangrijkste van hen was Rietje Wagenaar-van Riet, die heel veel met me gewandeld heeft en me eindeloos heeft voorgelezen en met me gespeeld. 
Ik denk meer aan het verhaal van een psychiatrisch ziekenhuis in persoonlijke verhalen en foto’s van het personeel. Ik hoop dan ook dat er nog mensen zijn die mij een verhaal of verhalen willen leveren. Of dat lukt, weet ik niet, want veel mensen zijn al ver op leeftijd en het neemt veel meer tijd dan ik in mijn eerste enthousiasme dacht om iedereen te spreken en foto’s te scannen. 
Via de website van het BHIC kan ik de komende tijd wat stukjes laten zien die ik heb geschreven aan de hand van mijn eigen foto’s en die van tante Nel (zuster Knöps) en tante Linde (zuster Van de Linde) en uit mijn eigen herinneringen en hun verhalen van vroeger. Ik hoop dat mensen die dit lezen en ooit op Vrederust gewerkt hebben, geïnspireerd raken en ook hun verhaal zullen vertellen.
