Een onhandelbare straatjongen, geboren in de hoofdstad in 1916. In zijn baantje als slagersknecht kan hij zijn tomeloze energie en lef kwijt door ontzettend hard door de Hollandse polders te trappen. Dat zien ze bij de Amsterdamsche Renners Club Ulysses ook. In 1937 gaat Gerrit Schulte naar Den Bosch (net verkering met Toos van der Kleij - een echte Bossche) en fietst hij menig titel en prijs bijeen.
Onbeschaamdheid, agressiviteit en een ongekend doorzettingsvermogen kenmerken de imposante renner met blonde kuif en grote mond. Al bij zijn eerste internationale wedstrijd in Parijs in 1936 valt Schulte op. Maar daarna zijn zijn resultaten wisselvallig. Desondanks ziet de Bossche handelsreiziger en wielerliefhebber Jan van der Kleij het talent van Schulte en hij haalt hem naar zijn huis in Den Bosch. Van der Kleij wordt zijn sportief raadsman en niet veel later zijn schoonvader want Gerrit trouwt met dochter Toos.
Vanwege zijn onvoorspelbare en grillige koersgedrag noemt de Franse journalist Gaston Bénac Schulte de naam ´le fou pédalant´, de fietsende dwaas. Een geuzennaam vindt Schulte, die door zijn markante gelaat oogt als een filmster. Hij neemt in 1938 deel aan de Tour de France en wint één etappe. Maar in de bergen gaat hij roemloos ten onder, en hij krijgt een boete voor het slaan van een tegenstander. Schulte besluit zich te richten op kermiskoersen en baanwedstrijden, ook met het oog op de inkomsten. Samen met de startgelden en een café in de Bossche Ridderstraat kan Schulte in het onderhoud van zijn gezin voorzien. Ook tijdens de oorlog gaat het koersen door.
Schulte haalt een rivaal in tijdens de Zes Provinciënkoers Arnhem 1947
Sneller dan Coppi
kauwgomplaatje uit de jaren dertig
Na de bevrijding neemt de ‘Bossche reus’ vooral nog deel aan baanwedstrijden, al kan dat niet meer in zijn woonplaats omdat zijn thuisbaan op Sportpark De Hoge Donken is verwoest. Het levert hem bijnamen op als Koning der zesdaagsen of Koning van de piste. Ook op de weg schrijft Schulte heel wat titels op zijn naam. Internationaal komt hij net tekort, met één grote uitzondering: in 1948 weet hij bij de achtervolging wielergodheid Fausto Coppi in Amsterdam te verslaan.
Maar dat hij het net niet redt bij het wereldtop, frustreert Schulte en soms overweegt hij te stoppen. Maar zijn vrouw – die samen met hem het café De Vliert bestiert – overreedt hem door te gaan. De jaren vijftig brengen minder successen maar Schulte blijft een sterke baanrenner. Op 25 maart 1960 – Schulte is dan 44 jaar – sluit hij zijn carrière af met een wedstrijd in het Sportpaleis te Antwerpen.
Met het dagelijks beheer van café-restaurant De Vliert vult hij zijn dagen tot hij 1972 met pensioen gaat. Het straatschoffie van weleer vult zijn dagen nu rustig, met duivenmelken, jagen en vissen. Op 26 februari 1992 overlijdt Gerrit Schulte in Den Bosch. De jaarlijkse trofee voor Nederlands beste wielrenner houdt de naam van deze Bossche wielerlegende levend.
foto Helmuth Dekkers
Schulte is de eerste winnaar van de Zes Provinciënkoers Heerlen 1947
Video: Gerrit Schulte wint de Zes Provinciënkoers, 1947
Video: Gerrit Schulte wint de Zes Provinciën Koers, Tilburg 1947 (bron: Polygoon Hollands Nieuws / Beeld & Geluid, via brabantinbeelden.nl).
Video: Gerrit Schulte treedt in het huwelijk
Video: Huwelijk Gerrit Schulte, 's-Hertogenbosch 1938 (bron: Polygoon Hollands Nieuws / Beeld & Geluid, via brabantinbeelden.nl). Kijk voor meer filmbeelden van wielrenners, wielrennen en wielerrondes op BrabantinBeelden.
Onbeschaamdheid, agressiviteit en een ongekend doorzettingsvermogen kenmerken de imposante renner met blonde kuif en grote mond. Al bij zijn eerste internationale wedstrijd in Parijs in 1936 valt Schulte op. Maar daarna zijn zijn resultaten wisselvallig. Desondanks ziet de Bossche handelsreiziger en wielerliefhebber Jan van der Kleij het talent van Schulte en hij haalt hem naar zijn huis in Den Bosch. Van der Kleij wordt zijn sportief raadsman en niet veel later zijn schoonvader want Gerrit trouwt met dochter Toos.
