Nadat Hugo van der Zande enkele dagen geleden het verhaal “paard en wagen door Oss” had geplaatst, kon ik niet achterblijven. Ik herinnerde me taferelen die ik in de zestiger jaren had gemaakt: met paard en wagen door de Udense Kerkstraat.
Sinds enkele jaren kenden we toen de vijfdaagse werkweek. Dat gaf de mogelijkheid om er op zaterdagmorgen met de camera op uit te gaan. Zoöok op 10 april 1965. Rond 10 uur in de morgen passeerden in de Kerkstraat, in nog net geen slakkengang, binnen 50 meter in een tiental minuten twee met paard bespannen, vierwielige landbouwwagens.
Eén voerman zit op de lege wagen, de ander op een klein plankje voor zo’n 30 ròmkanne, waarvan drie los bovenop, op terugweg van de melklevering aan de zuivelfabriek. Hij grijpt even naar zijn pet voor een groet, op de achtergrond zien we twee ‘onbewoonbaar verklaarde’ woningen.
Het straatbeeld is rustig; enkele maanden daarvoor was de nieuwe noord-zuidroute geopend. De trottoirs zijn met straatstenen verhard. Kijk mee naar de plaatjes en tel op de daken zeven 'harken', ofwel TV-masten. Op de achtergrond zie je de machtige Koepelkerk.
Verder zien we de Gazelle-fietsenwinkel van A. de Wilt, de Robinson-schoenenzaak van P. Bressers, Lunchroom en Banketbakkerij Ant. Scheepens en de Brillen- en Horlogezaak Van Hout.
Ik tel zeven gebouwen die er nu niet meer zijn en ik mis ook enkele lindebomen. Sinds mijn kinderjaren mis ik al ‘het geratel van de boerenkar over de keien,’ en ook het vertrouwde geluid van paardengetrappel is er niet meer.
Een van de paarden is een Belgisch trekpaard. Het andere heeft een slanke lichaamsbouw en vond ik naar verhouding en de te trekken vracht te jong. Daarop ging ik te rade bij een 75-jarige voerman die me zei: “dat is een Gelders paard, die zijn soms sterker dan het Belgische trekpaard.”
De namen van beide voerlui moet ik schuldig blijven, misschien weet de lezer die aan te vullen.
