Onenigheid met gemeente Helvoirt over rooien van notenbomen

Maar Marte had altijd gezegd dat als hij er uit ging, hij niet naar het bejaardenhuis wilde. Pieter had mogelijk de oplossing: zijn kolenboer, Pieter Witlox uit Udenhout, wilde Marte wel bij hem laten inwonen, op voorwaarde dat Witlox de oude woning met smederij van Van Iersel kon kopen om te slopen, want dit gebouw moest weg in verband met de verbreding van Rijksweg N65, de weg Tilburg-‘s-Hertogenbosch. Deze koop was zo rond en Marte kon verhuizen.  Witlox begon te slopen, want snelheid was geboden wegens de aanleg van de N65.

Notenbomen

Pieter de smid had inmiddels ook een goedgekeurde tekening voor zijn nieuwe smederij aan de Torenstraat en hij dacht ook te kunnen beginnen met de bouw. Hij wilde de voorkant van de winkel bouwen op de rooilijn, maar dat wilde de gemeente niet. Daar stonden drie oude, gezichtsbepalende notenbomen en die mochten niet gerooid worden. Pieter werd het niet eens met de gemeente en dreigde de bomen toch te rooien.

Sloop stilgelegd

Daarop liet de gemeente de sloop van de oude smederij onder dwang stilleggen omdat Witlox geen sloopvergunning had. Het huis moest weer in de oude staat terug brengen met de pannen er weer op gelegd.

De smid was woedend, want de aannemer kon niet vooruit zolang die bomen er nog stonden. Daarbij waren ze oud en levensgevaarlijk. Waarop de gemeente weer zei: “Dan moet je  daarvoor maar een verzekering afsluiten.” De gemeente noemde deze notenbomen een wezenlijk dorpsschoon voor Helvoirt!

De smid hield het niet meer en nam het de gemeente kwalijk dat ze hem zo dwarszaten, terwijl hij tegenover het gemeentehuis ging bouwen en het gemeentebestuur zijn buren zouden worden. En dit allemaal vanwege het rooien van die oude versleten notenbomen!

Brief

Woedend als hij was, schreef Van Iersel diezelfde avond nog een brief  aan de gemeente met de woorden er in: "Ik hak die bomen zelf om… met of zonder vergunning en dan bekijk je het maar!" En een dag later was er de vergunning. “Dat kunnen ze daar aan de overkant niet zetten van mij,” zei de smid tegen de journalist, terwijl hij naar de overkant wees.

Deze gedachtegang werd door de gemeente beslist verworpen en ze bleven er bij dat die bomen een wezenlijk dorpsschoon waren voor Helvoirt. Daarom had het gemeentebestuur advies gevraagd bij het Brabants Landschap, maar omdat zo’n advies lang op zich liet wachten en de bouw van de N65 vorderde, besloot het voltalig gemeentebestuur de vergunning voor het rooien van de bomen en ook de sloopvergunning voor de oude smederij dan toch maar te verstrekken. De weer opgelegde pannen op de oude smederij mochten nu er weer af en de sloop kon beginnen!

Deze rel was in 1958 het gesprek van de dag in Helvoirt: wie heeft de langste adem? Maar de smid won de strijd met de gemeente en bouwde er een mooi winkelwoonhuis met smederij!