Verkennersgroep Sint-Petrus; voorloper van scouting Uotha in Uden

Een moeilijk begin

Kapelaan Mutsaers ging op zoek naar een aantal jongemannen die hem wilden helpen de verkennersgroep draaiende te houden. Het was in deze tijd heel normaal dat een verkennersgroep direct verbonden was aan de parochie waar deze onder viel. Vandaar dat de kapelaan degene was die actie ondernam.

Om leider te worden van een troep moesten de kandidaten een cursus afronden, maar omdat de nood hoog was, kwamen de jongemannen al eerder voor de groep te staan. Eén van hen vertelt over de situatie: ‘Ondertussen hadden we als niet geïnstalleerde mannen de leiding van de verkennerstroep al overgenomen tot groot ongenoegen van de Districtscommissaris. Kapelaan Mutsaers zette zich echter schrap, want hij wilde dat de Verkennersgroep bleef bestaan. Er waren op dat moment nog maar 9 verkenners over en er was weinig materiaal, twee tenten, een shelter, enkele pannen en wat touw.’ Er werden met succes pogingen gedaan om oud-verkenners over te halen zich weer bij de troep aan te sluiten. Ook ontgroeiden een aantal jongens de welpengroep en traden zij toe tot de verkenners. Langzaamaan kwam de groep weer op gang.

Betere tijden

In het midden van de jaren ’50 ging het al een stuk beter met de groep. Er kon weer van alles georganiseerd worden. Een aantal hoogtepunten waren de Sint-Jorisdag en het zomerkamp. Vooral naar dat laatste evenement werd met veel enthousiasme uitgekeken. Het was zo kort na de oorlog nog lang niet vanzelfsprekend om op vakantie te gaan. Voor veel kinderen was dit de enige kans die ze in een jaar kregen om te gaan kamperen. Ook werd de Sint-Petrusgroep regelmatig gevraagd om te helpen bij kerkelijke feesten, zoals bij de Eerste Communie. Hieruit kwam het katholieke karakter van de groep dus duidelijk naar voren.

In de jaren ’60 ontstonden er naast de Sint-Petrusgroep ook andere verkennersverenigingen in Uden. Dit kwam omdat iedere parochie een eigen vereniging wilde. Deze verenigingen waren de Pius X-groep, de Bitswijkgroep, de luchtverkennersgroep Icarus en een zeeverkennersgroep. In 1979 zijn al deze verenigingen samengevoegd onder de naam Scouting Uotha. Tegenwoordig is er ook nog een andere scoutingclub in Uden, genaamd Jeanne d’Arc, maar deze is pas opgericht in 1984.

Scouting Uotha tegenwoordig

Scouting Uotha is nu, na bijna 75 jaar sinds de oprichting van Sint-Petrus, nog steeds actief. Er zijn geen duidelijke overblijfselen meer van het katholieke verleden van de club. Er is bijvoorbeeld geen aalmoezenier, ofwel religieus adviseur, meer. De groep heeft nog wel lang een aalmoezenier gehad. Eén van de leden zegt hierover: ‘In 1978 toen ik bij St Petrus kwam hadden we een kapelaan, en in de verkennerswet zat het geloof wel in. De kapelaan droeg een mis op tijdens het zomerkamp. Dat was voor toen die tijd een moderne mis. Hij kwam ook wel tijdens het draaien langs, maar dat was meer voor de belangstelling voor de scouting.’

In de jaren ’70 waren er dus nog religieuze elementen, maar nog geen 10 jaar later waren deze verdwenen. Eén van de huidige leden zegt daarover het volgende: ‘Ik kan me uit mijn welpentijd (1984 tot 1990) niet herinneren dat het geloof ooit een rol heeft gespeeld in het programma of in de normen en waarden van de groep. Dan moet je verder terug in de tijd graven. Daar ben ik nog te jong voor... Maar het kan niet anders dan dat de kerk vroeger veel invloed heeft gehad. De gebouwen aan de Rooijsestraat, waar ik als welp nog heb gedraaid, waren eigendom van de parochie.’ Uotha heeft blijkbaar nog lang in parochiegebouwen gezeten; een laatste overblijfsel van de katholieke achtergrond van de club.

Uotha is nog steeds zeer actief. Een ander lid van de club noemt een aantal activiteiten op: ‘Ik denk dat wij als Uotha heel trots zijn op onze dagelijkse activiteiten. We zijn een actieve, stoere groep. De meeste van ons maak je blij met koken op eigen kampvuur, kamperen in het bos en daar je eigen keukentafel bouwen, survival banen, hoogte parcours, vlotten bouwen en kanovaren. In het verleden was hiken ook een favoriet onderdeel, maar dat begint wat af te nemen in populariteit onder de kinderen. De leiding gaat daarentegen nog steeds jaarlijks op winterhike. Al deze onderwerpen komen al jaren terug in onze favorieten activiteiten.’ Er valt dus nog steeds van alles te beleven bij Uotha!

Heb jij bij verkennerij Sint-Petrus gezeten, of misschien wel bij Scouting Uotha? Deel je verhalen in de reacties! Ook ontvangen we graag foto’s. Deze zullen we dan bij het verhaal plaatsen.

Kijk ook eens op de website van Scouting Uotha: https://www.uotha.nl/