Janus van Houtert woonde boven zijn textielwinkel. Hij kwam net thuis van een kaartavond en stak de sleutel in het sleutelgat van de winkeldeur toen de vakbroeders passeerden. Die bleven staan en de ene zei: “Zo Janus, ook laat op stap,” en ging naar hem toe, gevolgd door zijn maat. Ze drongen er enigszins op aan om mee naar binnen te gaan, die gewoontes kwamen in die tijd meer voor, dat dronken kerels ergens naar binnen gingen. Janus weifelde even, maar nodigde hen toch uit.
Boven aangekomen schonk Janus voor ieder een fles bier in, er werd wat heen en weer gepraat en er volgde een tweede en een derde fles. Na wat zattemansgewauwel maakten ze aanstalten huiswaarts te keren en gingen de trap af, gevolgd door de gulle gastheer.
Beneden in de winkel aangekomen dacht de ene boemelaar dat hij buiten was, hij pakte uit en piste in een paraplubak en niet te weinig ook na al dat bier! Wat kon Janus doen tegen een dronken kerel zo groot als een boom? Enkel afwachten tot ze buiten waren - het was inmiddels over twaalf - en aan het oppoetsen.
Och het waren geen slechte kerels, maar hadden enkel wel eens flinke dorst. Zo zie je maar weer:
