Het was op vrijdag in de bevrijdingsweek in oktober 1944. Den Bosch was door de Engelsen bezet; alleen in de Sint Leonarduswijk hielden enkele Duitsers nog stand, in de kelder van de meelfabriek en op de toren van de Sint Leonarduskerk. Een verhaal uit Brabants Dagblad van 21 oktober 2014.
In de Antoniofabrieken zat de Engelse staf. Rini Libregts vertelt: „Gerrit Kuijs stond voor de deur van zijn woning in de St. Eloystraat en kon niet langer toezien hoe een gehele stadswijk omwille van een handjevol moffen door de Engelsen werd verwoest. Hij nam een bezemsteel, bevestigde daaraan een witte vlag en begaf zich dwars door het vuren heen naar de meelfabriek, waar hij de zich daar ophoudende Duitsers vertelde dat zij moesten capituleren
. Hij wenkte hierop een OD-ploeg, die zich aan de overkant van het water op Siberië (Siep) bevond. Frans van de Heuvel verstond die wenk, voer met zijn bootje naar Gerrit toe en bracht hem met zijn witte vlag behouden naar de overkant, waar Gerrit door middel van een tolk onderhandelingen aanknoopte met een Engelse commandant. Hij vertelde zijn plan. Gerrit kreeg een uur de tijd. Hij is toen met Frans van de Heuvel teruggegaan naar de meelfabriek en ontwapende daar acht Duitsers. Vier overige Duitsers wilden zich alleen overgeven aan de Engelse commandant zelf. Gerrit en Frans voeren terug in hun bootje, met de acht Duitsers. Toen kregen ze twee Engelse soldaten mee om de laatste vier Duitsers op te halen. ‘Feldwebel, hier is de commandant met de witte vlag’, riep Gerrit, eenmaal terug bij de meelfabriek. Waarop de Feldwebel met zijn drie manschappen naar bovenkwam. „Verdammter Schweinehund, ist das der Kommandant?”, beet de Feldwebel hem toe. Toch gaf hij zich uiteindelijk over. Gerrit was tevreden."
